brać się – wziąć się na sposób
- brać się – wziąć się na sposób
brać się – wziąć się na sposób {{/stl_13}}{{stl_7}}'znajdować odpowiednią metodę, właściwy sposób w celu uzyskania lub otrzymania czegoś; używać fortelu, wybiegu dla uzyskania czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ilekroć miał kłopoty, brał się na sposób. Ponieważ nie szło mu w szkole, wziął się na sposób – zaczął robić ściągi. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień.
2015.
Look at other dictionaries:
brać się — do rzeczy zob. rzecz 1. Brać się (mocno) w garść, w karby, w kupę zob. garść 1. Brać się na kawał, na blagę itp. zob. wziąć się 2. Brać się na sposób zob. sposób 1. Brać się z czymś za bary zob. bary. Brać się z kimś za bary, za czuby, za łby zob … Słownik frazeologiczny
sposób — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. sposóbsobu, Mc. sposóbsobie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} określona metoda, forma lub tryb wykonania, ujęcia czegoś; to, jak coś się robi; styl : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sposób… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wziąć się — 1. pot. Wziąć się, brać się, chwytać się, wodzić się itp. z kimś za bary, za czuby, posp. za łby «podjąć, podejmować walkę, pobić się, bić się, pomocować się, mocować się z kimś, z czymś»: (...) czasem podpite towarzystwo brało się za łby. NCz… … Słownik frazeologiczny
sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… … Słownik języka polskiego
sposób — 1. Brać się, wziąć się na sposób; chwytać się sposobu «uciekać się do wybiegów, forteli dla uzyskania czegoś, posłużyć się sprytem»: Niemcy robią teraz po wsiach przeglądy koni i dobre konie od razu rekwirują. (...) W tutejszej okolicy chłopi… … Słownik frazeologiczny
kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… … Słownik języka polskiego
kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… … Słownik frazeologiczny
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
garść — ż V, DCMs. garśćści; lm M. garśćście a. garśćści, D. garśćści 1. «dłoń złożona w sposób umożliwiający zaczerpnięcie, uchwycenie, objęcie czegoś» Ściskać w garści monetę. ◊ Czerpać pełną garścią albo pełnymi garściami «czerpać obficie, w dużej… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny